بیا قاصد منی مرغء ھوائ*
برو حالان بدے دوستء صباحی*
عجب رنگے ترا گون انت تباھی*
نہ مرتان کایان تئ کلء بیگاھی*
بدن چمکی گلء دیم روشنای*
جوانانی دلء دراھین سمای*
گلابی پلے من بیاران پر آئ*
غمان زخمی دلء کنت مۓ دوای*
منء جنگ انت گلء رنگ دلربای*
کہ نارء جھنم انت دوستء جدای*
جتگ فکر ؤ خیالء بی نھای*
دل اؤن دئریگ وتی بستگ پمآی*
منء دوست انت وتی دلبر ھمآی*
کہ نشتگ پر غمء عھدان تنھای*
گلء بسیار کتگ پر ما جفای*
مروچئیگ این پریان نیست وفای*
گوشان یک حرف ؤ حالء تئ ستای*
کہ درور نیست گلء صدق ؤ خدای*
بکن درشان دلء رازان صفای*
کہ نظر گلء تیر کوئین دلء مۓ کمای*
گوش ایت عبدالوھاب ترا شر پہ بیانی.
مکن دوستی کپے چاتۓ غمانی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر